« Het zou makkelijker zijn om hem niet uit te nodigen, » zei ik tegen Daniel.
« Ze bedoelt het goed, » antwoordde Daniel, terwijl we onze vingers in elkaar sloegen. « Geef haar een kans. Ze verpest geen taart. »
Mijn man. Altijd hoopvol. Nooit teleurgesteld, zelfs niet toen hij spectaculaire sabotage pleegde.
Die middag vond er in de tuin een minutieus gepland evenement plaats.
De esdoorns verspreidden het zachte licht van de junizon en wierpen schaduwen op de elegant gedekte tafel.
De randen waren versierd met roze en blauwe lekkernijen. Ik serveerde macarons met mooie kleurverlopen, cupcakes met kleine neutrale vraagtekens en gratis mousserende drankjes.
De taart in het midden. Een grote witte lekkernij die al onze hoop en verwachtingen vervulde.
Jenny, mijn schoonzus, is bevallen.
De taart was bedekt met witte glazuur, kleine suikervraagtekens en een vrolijke « Jongen of meisje? »-tekst. Het was perfect.
Ik dacht even dat we deze fase zonder problemen zouden doorkomen.
Patricia is gearriveerd.
Zie de rest op de volgende pagina
