Een nieuw leven achter een bezem
Na verloop van tijd nam ze een kleine schoonmaakklus aan. Minder praten, minder vragen. En in deze rustige routine vond ze een zweem van rust.
Totdat op een ochtend een elegante man de bank binnenkwam. De regiomanager. Scherpe ogen, onberispelijk pak. Toen hij binnenkwam, viel zijn blik op haar… en hij verstijfde.
Een gebaar, een woord… en alles wordt herboren
Zonder een woord kwam hij dichterbij. Hij knielde neer, trok zijn schoonmaakhandschoenen uit en kuste haar beschadigde handen. » Elise … ik ben al jaren naar je op zoek, » fluisterde hij.
Het was de vader van Marc Leo.
Hij had haar sinds die nacht niet meer gezien. Hij kende haar naam niet eens. Maar vandaag wist hij het wel. En hij was haar alles verschuldigd.
Elise zei haar eerste woordje in jaren: » Leo ? »
« Hij studeert voor dokter, » fluisterde Marc. « Precies zoals je droomde. »
Van huishoudster tot inspirerende kunstenaar
De weken erna waren een wervelwind. Aangepaste zorg, therapeutische ondersteuning, psychologische ondersteuning… En bovenal: een schilderworkshop. Dankzij Marc kon Élise haar eerste tentoonstelling organiseren. Lichtgevende aquarellen, bevrijdende penselen… Elk doek was een stille kreet, omgezet in kleur.
De blikken veranderden. De spot verdween. Maar Élise wilde geen eerbewijzen. Alleen maar schilderen. Leven.
