Ik vroeg:
« Waarom wilde je míj iets aandoen? »
Ze antwoordde huilend:
« Ik weet het niet. Het leek alsof ik moest. Ik snap mezelf ook niet meer. »
🧠 We brachten haar naar een psycholoog.
Het poeder was geen gif, maar wel schadelijk.
Ik kreeg behandeling. Mijn gezondheid herstelde.
En Emy?
Ze werd eindelijk geholpen.
Vandaag is ze stabiel. Dankbaar.
En ik? Ik vergaf haar.
💬 Wat denken jullie?
Iedereen zegt dat ik haar naar de politie had moeten brengen.
Maar… ik kon het niet.
Ze was een kind dat niemand ooit écht had liefgehad.
Wat zou jij hebben gedaan?
🧡 Laat je mening achter in de reacties. Ik lees ze allemaal.
