Die nacht, terwijl Barbara thuis aan zijn voeten lag te rusten, stond John bij het raam naar de stille hemel te kijken. Er was iets in hem veranderd.
Het was geen toeval, dacht hij. Hij was voorbestemd om op die weg te zijn, op dat moment, klaar om te zien wat anderen misschien gemist hadden.
Dit is meer dan zomaar een reddingsactie langs de kant van de weg – het herinnert ons eraan hoeveel goeds er kan gebeuren als we opletten. Het leven gaat snel en het is gemakkelijk om verstrikt te raken in onze eigen zorgen. Maar soms kan vertragen en beter kijken het verschil maken tussen voorbijgaan en een verschil maken.
Voor John was dat verschil het leven van een klein kind. Voor de rest van ons is het een oproep om aanwezig te zijn – om op te merken, om te geven en om te handelen wanneer ons instinct ons vertelt dat er iets niet klopt.
