Op een dag, terwijl de meisjes tekeningen van hun vader maakten, vroeg Polina waarom ik in de garage sliep. Masha voegde eraan toe: « Oma slaapt in jouw bed. » Ik forceerde een glimlach en gaf een vaag antwoord.
Elena hoorde het en keek voor het eerst spijtig, maar zei niets.
Later kwam Elena naar de garage met een brief in haar handen die Timofey vóór zijn laatste reis had geschreven. Hij wilde dat het huis van mij was en vertrouwde erop dat ik voor de meisjes zou zorgen. Elena gaf toe dat haar ernst voortkwam uit verdriet en woede en vroeg me terug te keren naar het huis.
Ik nam de brief aan en ging terug naar binnen – niet voor Elena, maar voor Timofey, de meisjes en mijzelf. De storm was nog niet voorbij, maar misschien was het tijd om te herbouwen.
