Naast zijn bijdragen aan het scherm, beschrijven degenen die hem persoonlijk kenden een vriendelijke, attente man met een diepe passie voor zijn vak en een genereuze geest. Mentorschap was een belangrijk onderdeel van zijn leven. Hij concentreerde zich niet alleen op het produceren van geweldige shows – hij hielp ook bij het opleiden van geweldige mensen. Jonge producers en regisseurs die met hem werkten, herinneren zich zijn aanmoediging, zijn begeleiding en zijn stille volharding om dingen op de juiste manier te doen, zelfs als er niemand keek.
Zijn invloed reikte tot het vormgeven van de taal van livetelevisie. De camerabewegingen, de manier waarop momenten worden opgebouwd en getemporiseerd, de manier waarop emoties worden benadrukt zonder te overdrijven – veel van dat DNA is terug te voeren op Margolis’ vingerafdrukken. De hedendaagse televisie draagt nog steeds de echo’s van zijn invloed met zich mee, of het publiek zijn naam nu herkent of niet.
Naarmate het nieuws van zijn overlijden zich verspreidde, stroomden de eerbetonen binnen – niet alleen van beroemdheden en presentatoren, maar ook van professionals achter de schermen: toneelmeesters, regisseurs, editors, lichttechnici en assistenten. Dit waren de mensen die hem in actie zagen, die zich op hun gemak voelden door zijn aanwezigheid en die uit eerste hand wisten hoeveel verschil één persoon achter de schermen kan maken.
