

Maar alles is nog niet gewonnen. Nikki lijdt aan hartworm , een parasitaire ziekte waarvoor ze wekenlang behandeld moet worden. Voorlopig rust ze uit, komt ze weer op krachten en geniet ze van korte wandelingen aan de lijn.
Wat Nikki’s verhaal zo ontroerend maakt, is niet alleen haar verlating; het is de stille waardigheid waarmee ze verder liep, met het knuffeldier in haar bek, alsof het speeltje de herinnering aan haar baasje met zich meedroeg. Een scène die niet misstaat in een roman of film van Miyazaki, waarin de loyaliteit van een dier een stille poëzie wordt in een wereld die vaak te luidruchtig is.
En dit verhaal herinnert ons eraan hoeveel honden verlies, eenzaamheid en verlangen voelen , net als wij. Maar het herinnert ons er ook aan dat menselijk medeleven het verschil kan maken .
Zodra ze genezen is, is Nikki klaar voor adoptie. Ze wacht alleen nog op een liefdevol, geduldig en zorgzaam thuis dat haar een nieuwe start geeft , waar ze nooit meer alleen zal zijn. En als haar teddybeer er nog is, bewijst dat herinneringen met ons mee kunnen reizen, zelfs naar een beter leven.
Dus als dit verhaal je heeft geraakt, deel het dan. Misschien vindt een gezin dat op zoek is naar een hond die zo bijzonder is als Nikki haar wel… en deze keer is de band voor het leven.