✨ 2009-2010 – Een onverwachte wedergeboorte
Langzaam begon Victoria terug te keren. In december 2009 maakte ze voor het eerst weer oogcontact met haar moeder. Kleine tekenen van leven volgden. Fluisterende geluiden werden woorden, en kort daarna kon ze zelfs terug praten en eten. De eerste hap pudding was een mijlpaal. Haar herstel leek haast onwerkelijk.
Toch was er één groot obstakel: haar benen bleven verlamd. Artsen vertelden haar dat ze zich voor altijd in een rolstoel zou bevinden door permanent ruggenmergletsel.
Maar Victoria – vastberaden en dapper – weigerde zich daarbij neer te leggen.
💔 Pesten, verdriet en kracht
Toen ze terugkeerde naar school in haar rolstoel, werd ze gepest. Na een traumatische eerste dag kwam ze huilend thuis. Maar haar ouders gaven niet op. Ze besloten alles te doen om hun dochter haar waardigheid en levensvreugde terug te geven.
En toen gebeurde er iets cruciaals: haar broers duwden haar het zwembad in.
Het water – haar eerste liefde – werd haar redding.
🏊 Het water: haar toevlucht, haar bevrijding
In het water voelde Victoria zich vrij. Ze ontdekte dat haar armen krachtiger waren dan ooit. En ondanks haar verlamming, bleek ze ongelooflijk goed te zijn in zwemmen.
In 2012, slechts enkele jaren nadat ze « wakker werd », werd ze geselecteerd voor Team USA op de Paralympische Spelen in Londen. Ze won maar liefst:
-
🥇 1 gouden medaille
-
🥈 3 zilveren medailles
Een meisje dat ooit werd afgeschreven als ‘levend plantje’ stond nu te glanzen op het wereldtoneel.
