– Waar heb je deze tatoeage laten zetten?
Lily verstijfde en verborg haar ongemak met een flauwe glimlach.
— Nou… ik zag net een ontwerp online en vond het er leuk uitzien…
« Lieg niet! » klonk de strenge stem van de veteraan. « Ik ken dit embleem. Slechts één eenheid heeft het ooit gedragen. En ik kende de man die het vóór jou droeg… »
Zijn blik bleef op de hare gericht en Lily had het gevoel dat ontsnappen zinloos was.
« Mijn vader had deze tatoeage, » mompelde ze, terwijl de tranen in haar ogen sprongen. « Hij overleed toen ik vijf was. Mijn moeder heeft me bijna niets verteld. Ik heb hem laten tatoeëren ter nagedachtenis aan hem… »
De veteraan leunde langzaam achterover, zijn handen trilden.
« Je vader… was mijn commandant. We waren op een geheime missie. Hij gaf zijn leven om mij te redden. Ik was de enige overlevende. Ik wist niet dat hij een dochter had. »
Het café werd stil. Lily sloeg haar ogen neer. De veteraan, nog steeds haar hand vasthoudend, zei:
« Verberg die tatoeage nooit. Het is geen versiering. Het is een bewijs van wie je vader was en het offer dat hij bracht. Jij bent zijn herinnering, Lily, en zijn kostbaarste nalatenschap. »
