Herstel is niet lineair, maar wel mogelijk
“Ik geloof dat mijn anorexia altijd een deel van mij zal zijn,” zegt Annie, “maar ik heb geleerd om het onder controle te houden, in plaats van dat het míj beheerst.”
Ze benadrukt dat herstel niet betekent dat alles ineens perfect is. “Elke dag bracht nieuwe uitdagingen, emotionele stormen, en ongelooflijke moed. Maar ik bleef doorgaan, en dat is wat telt.”
In de afgelopen maanden kwam ze 19 kilogram aan – het meeste dat ze ooit heeft gewogen sinds 2014. Maar in plaats van angst voelt ze nu trots. Trots op wat haar lichaam kan, en dankbaar voor de tweede kans die ze zichzelf heeft gegeven.
Een boodschap voor iedereen die worstelt
Wat Annie geleerd heeft, wil ze nu delen met de wereld: “Verander ten goede – het is nooit te laat. Jij bent méér dan je gewicht, je kledingmaat of wat anderen van je denken.”
Ze moedigt anderen aan om hun energie niet langer te steken in restrictie, angst of schuld, maar in passie, dromen en zelfzorg. Voor haar betekende dat hardlopen. Voor een ander kan dat muziek, schrijven, dansen of vriendschap zijn. “Gebruik je kracht voor iets wat je blij maakt – dat is het ware succes.”
Het belang van empathie en begrip
Annie wijst erop dat etenstoornissen zelden over uiterlijk alleen gaan. Het zijn diepgewortelde mentale gezondheidsproblemen, vaak ontstaan uit een verlangen naar controle, angst om te falen, of een laag zelfbeeld. Ze hoopt dat haar verhaal bijdraagt aan meer begrip, openheid en vroegtijdige herkenning.
“Behandel mensen met vriendelijkheid,” zegt ze. “Je weet nooit wat voor gevecht iemand vanbinnen voert.”
